Karabük’te bankamatikten para çekmeye gittiği sırada başıboş köpeğin saldırısına uğrayan emekli öğretmen Muhammet Ebik, o günden sonra felçli olarak devam ettiği hayatına eşi Mübarra Ebik’in takviyesiyle tutunuyor. Yazgılarını ‘O yatağa ben ona mahkûm oldum’ diye tanımlayan Ebik, “Eşim emekli öğretmendi lakin artık ismini dahi yazamıyor.” dedi.
Türkiye’de başıboş sokak köpeklerinin hayattan kopardığı insanların sayısı her geçen gün artıyor. Yiten canların yanı sıra bu akınlardan ağır hasarlar alıp, hayatlarında açılan derin çukurlarda hayat uğraşı verenlerin sayısı da azımsanmayacak kadar fazla. Emekli öğretmen Muhammet Ebik’de bu mağdurlardan yalnızca birisi. Sokak köpeğinin saldırısından kaçarken düşerek beyin kanaması geçiren Ebik, artık eşi Mübarra Ebik’in yardımıyla hayatta kalmaya çalışıyor. Diriliş Postası olarak Mübarra Ebik’e mikrofon uzatıp, eşinin yaşadıklarını ve hayat uğraşlarının nasıl devam ettiğini sorduk.
“SESLENDİM LAKİN BENİ DUYMADI”
Olay nasıl ve nerede gerçekleşti?
Eşimle birlikte 16 Nisan 2019 tarihinde Karabük Merkez’de bulunan İtimat Kavşağı’nda bankamatiğe gittik. Ben otomobilde bekliyordum. Orada 2 bekçi ve bir polis nöbet tutuyordu. Biraz sonra polislerden biri saat 22.30 otomobilin dörtlü ışıklarının yanmasından birini beklediğimi varsayım edip yanıma geldi ve haber verdi. Eşimin yanına vardığımızda şoka girdiğini, yüzünün ve çenesinin şiştiğini gördüm. Seslendim fakat beni duymadı. Oradakilerim çağırdığı ambulansla Karabük Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne gittik. Şoktan kurtuldu ancak çene kırığından ağzına spanç konmuştu. Bunun için konuşamıyordu. Lakin beyin cerrahi olan hekimin komutlarına uydu. Çekilen tomografi sonucunda beyin kanaması olduğunu ve müşahede altına kalması gerektiği söylendi. Daha sonra ağır bakıma alındı.
“BANA GÖZYAŞLARIYLA CEVAP VERDİ”
Hastanedeki süreçte neler yaşadınız?
Ağır bakımdayken şuur bulanıklığı ve kusma belirtisiyle kanama çoğalmış. Acil ameliyata aldılar. Üç saat sonra ameliyattan çıktı. Hekim ameliyattan çıktıktan sonra ‘Her şeye hazırlıklı olun, çok önemli bir kanama geçirdi’ dedi. Kafatası karın boşluğuna konulmuştu. Uzun müddet hayati riski devam etti. 46’ncı güne kadar şuuru yerinde değildi. Uzun müddet yatmaktan bedeninde ikinci derece yanıklar oluşmaya başladı. O gün ağır bakımda yanına girdim. Onunla konuşurken yüzüme bakıp ağladı. Biraz da olsa şuur oluştuğuna dair sinyaller verdi.
“ARABAYLA GİTTİĞİMİZ KARABÜK’TEN AMBULANSA DÖNDÜK”
67’nci günün sonunda otomobilimizle gittiğimiz Karabük’ten ambulansla İstanbul’a döndük. Uzun bir müddet birini gördüğünde ağladığından şuurunun olduğunu anlıyorduk. Gözleri tekrar boş bakıyordu. Hatta hekim bile hâlâ gördüğünden emin değildi. Uzun müddet Bahçelievler Fizik Tedavi Hastanesi’nde tedavi oldu. Bu ortada yavaş yavaş olağan beslenmeye başladı. Tedavilerle biraz oturma konumu kazandı. Biraz da bizim desteğimizle yürümeye başladı.
‘O ANI TEKRAR YAŞIYORUM’
MİSAL akınları duyunca tıpkı anları yine yaşadığını belirten Müberra Ebik, “Yoğun bakımın kapısında 47 gün beklemek anlatılamaz. Her kapı açıldığında vefat haberi mi verecekler sanıyorsunuz. İsminiz öbür sebeple çağırdıklarında mevt haberi sanıyorsunuz. İmkânım olsa gibisi olay yaşayan herkesin yanına giderim. Hangi kentte olursa olsun. Eşimi bırakamam, yoksa aralığın değeri yok.” diye konuştu.
“BİR HAFTA İKİ BEYİN AMELİYATI GEÇİRDİ”
12 Aralık 2019’da tekrar Karabük’e gittik. Kafatası karından alıp tekrar yerine konulacaktı. Ameliyat gerçekleşti. Lakin ikinci gün yeni bir kanama oldu. Tekrar ağır bakıma kaldırıldı. Bir hafta ilaçla kanamayı durdurmaya çalıştılar. Lakin sonuç vermedi. 19 Aralık 2019’da tabip tekrar ameliyata almaları gerektiğini ve çok acil olduğunu söyledi. ‘Kim görmek istiyorsa görsün, ameliyattan sağ çıkması çok zayıf ihtimal.’ dedi. Ve acil ameliyata alındı. Güya vedalaşmıştık. Yine kafatası alındı ve yine ameliyat edildi. Bir haftada iki defa beyin ameliyatı geçirdi.
“KATETTİĞİMİZ UZAKLIK SIFIRLANDI”
İkinci ameliyat sonrası sıhhatinde değişim oldu mu?
Son ameliyattan da güçlü bir halde çıktı. Fakat kat ettiğimiz o uzaklık tekrar sıfırlandı. Oturma durumunu bile kaybetti. Bu kere da bir ay hastanede kaldık. Hastanede bir de enfeksiyon kaptı. Bir ayın sonunda tekrar ambulansla İstanbul’a döndük. Çünkü Karabük’e ikinci gidişimizde de aracımızda oturur konumda gitmiştik.
“EŞİM BANA BAĞIMLI”
Şuan eşimin sağ tarafı felçli. Baston ve tabi ki benim desteğimle lakin 20 adım kadar yürüyebiliyor. Önüne gelen yemeği ve suyu sol kolu yardımıyla tüketiyor. Beni anlıyor ancak tam değil. Konuşamıyor. Gereksinimlerini işaret ederek bile tabir edemiyor. Eşim emekli öğretmen lakin ismini dahi şuan yazamıyor. Oturduğu yerde hareket edemiyor. Yüzde yüz bana bağımlı. Bundan daha güzel olacağını sanmıyorum. Geriye gitmesin diye gayret ediyorum.
‘HER CANLI KENDİ ALANINDA YAŞAMALI’
YETKILILERIN her köşe başına mama konmasını yasaklaması gerektiğini söz eden Ebik, “Adım başı mama konmasa bu kadar çoğalmazlar. Kesinlikle bu hayvanların kısırlaştırılması gerekiyor. Natürel ki her canlının yaşama hakkı var. Lakin kendi alanlarında yaşamalılar. Konutumuza fare gelse yok etmeyecek miyiz? Köpeklerin ne üstünlüğü var öbür hayvanlardan? Düpedüz ömür alanlarımızı işgal ediyorlar.” sözlerini kullandı.
“İMKÂNSIZLIK YÜZÜNDEN PÜRÜZLERİ AŞAMIYORUZ”
İstanbul’a geldikten sonra yine fizik tedaviye başladık. Maddi imkânlar dâhilinde fizik tedaviye hala devam ediyoruz. Şu anki halinden geriye gitmemesi için haftada en az 4 gün fizik tedavi yapılması gerekiyor. Fizik tedavinin seansı 250 lira. Bu da imkan sıkıntısı. Konuşma terapisti ile biraz uzaklık alınabildik. Daha evvel üç seans almıştık. Anlaması güçlendi. Ancak onundan seansı da 250 lira. Maalesef bu da imkân sorunu.
“TÜM HAYALLERİNİ EMEKLİLİĞE SAKLAMIŞTI”
Kaza yaşanmadan evvel nasıl bir hayatınız vardı?
Eşim meslek lisesinde metal kısmında öğretmendi. Bütün hayallerini emekliliğine saklamıştı. Köyde bahçe içinde minik sevimli bir mesken yaptı. Planından, projesine, işçiliğinde şahsen çalıştı. Bir çocuk heyecanı ile gece gündüz konut bitsin diye uğraştı.
‘O YATAĞA, BEN ONA MAHKÛM OLDUM’
ÇOK heves ederek yaptığı meskende eşiyle birlikte sıhhatle biçimde 21 gün oturabildiklerini söyleyen Epik, “21’inci gün de maalesef bu kaza oldu. Ve hayatımızın tüm akışı değişti. O yatağa ben ona mahkum oldum. Ahenge saatime varana kadar ona bağlıyım. Onu bırakıp bir yere gitmem mümkün değil. Konuşamıyor bile. Yani tıpkı vakitte yalnızlaştım. Bu da manen kaybettiklerim. Velhasıl eşimdi çocuğum oldu. 62 yaşında bir çocuk.” halinde konuştu.
